باستان‌شناسان انگلیسی با استفاده از تصاویر اشعه ایکس دریافتند که مطالعات صدسال اخیر در مورد منشأ سنگ های آبی استون هنج کاملا اشتباه بوده و این سنگ‌ها به تپه دیگری تعلق دارند.
تیم‌های باستان‌شناسی طی 90 سال گذشته اطراف تپه‌های پرسلی (Preseli) را با هدف رمزگشایی از اسرار بنای ماقبل تاریخ استون هنج مورد بررسی قرار داده بودند.
برخی از دانشمندان بر این باور بودند که 11 سنگ مورد استفاده برای ساخت این سایت باستانی از تپه‌ای به نام Carn Menyn آمده است، اما در حقیقت این سنگ ها متعلق به تپه دیگری در فاصله یک مایل دورتر به نام Carn Goedog است.
دکتر ریچارد بووینس از موزه ملی ولز از اواخر دهه 1970 میلادی بررسی تپه های پرسلی را آغاز کرد. بووینس در همکاری با محققان چند دانشگاه انگلیس از مقاله «اچ. توماس» که در سال 1923 میلادی منتشر شده بود، استفاده کرد.
فرضیه مطرح در این مقاله عنوان می کرد که سنگ های آبی استون هنج متعلق به منطقه پمبروکشایر و بطور خاص متعلق به تپه پرسلی موسوم به Carn Menyn هستند.
با کمک تصاویر اشعه ایکس از سنگ های دولریتی (dolerite) استون هنج و مقایسه آنها با سنگ های دولریتی تپه Carn Goedog، محققان با قطعیت نسبی به منشأ سنگ‌های آبی دست پیدا کردند که نشان میدهد، مطالعات یک قرن گذشته در مکان اشتباهی انجام شده بود.
دو نوع سنگ در استون هنج وجود دارد که سنگ های بزرگتر sarsen – بلوک سنگ ماسه – و سنگ های کوچک تر سنگ های آبی (blue stone) هستند.
سنگ های آبی متعلق به تپه های پرسلی در منطقه پمبروکشایر هستند، اما چگونگی جابه جایی این تخته سنگ های عظیم از مسافت 257 کیلومتر دورتر به استون هنج هنوز مانند یک راز باقی مانده است.
اکنون باستان شناسان قصد دارند تپه جدید را مورد بررسی دقیق قرار داده و مشخص کنند که آیا انسان ماقبل تاریخ اقدام به جدا کردن 11 تخته سنگ از این منطقه و انتقال آن به سایت تاریخی «استون هنج» کرده است یا این سنگ ها توسط یخچال های عظیم در اواخر عصر یخبندان به مکان فعلی منتقل شده اند.
نتایج این مطالعه در مجله Archaological Science منتشر خواهد شد.
